Het zijn heel moeilijk te behappen tijden voor onze kinderen. In het bijzonder voor kinderen met autisme. Niets verliep volgens een vast gekend patroon, er waren veel sociale interacties, veel licht- en geluidsoverlast. Veel regels om zich aan te houden,…
Tijd om te ontprikkelen…
Akkoord, maar hoe doe je dat? Niet alle kinderen zijn hetzelfde natuurlijk, maar een rust plekje, om even alle andere prikkels buiten te sluiten, daar hebben vele kids baat bij.
Het plekje kan van alles zijn… een hoekje in een bepaalde ruimte, de slaapkamer, een andere kamer, een donkere tent, een hangende tent…
Bij ons was dit gedurende een hele tijd, de hal (een niet zo grote ruimte, waar niet al te veel spullen in staan).
Wij plaatsten in de hal een mand met sensorisch speelgoed: egelballetjes die licht geven,… maar ook andere dingen, waarvan we wisten, dat hij er graag mee bezig is: een leesboekje, touwen, een blokfluit en een bijtjuweel.
In de toekomst wil ik een rustplekje creëren in de slaapkamer van onze zoon.
Overprikkeld zijn leidt bij ons vaak tot sociaal onwenselijk gedrag... Niet meer gepast kunnen reageren... zichzelf verliezen. Wanneer de vulkaan uitbarstte of liever eerder, wanneer de lava in zijn lijfje op rood was (zie Daantje het Vulkaantje), werd hij naar de hal verwezen. De kunst is om het niet als ‘straf’ te geven, maar te vernoemen dat hij of zij even tot rust mag komen.
Nadat zoonlief enige tijd in de ‘zenzone’ vertoefde werd hij gevraagd terug te komen en werd er niet meer gerept over waarom hij daar naartoe moest, want anders werd er alweer een discussie op gang getrokken.
Hoe ouder hij wordt hoe vaker hij met een ‘oplossing’ naar buiten komt. “Ik ga sorry zeggen”, of “ik laat broer eerst en ik kan erna nog wel”, hij leert ook benoemen wat er scheelt… “iemand zei dat hij dit ging doen, maar deed dan iets anders”, ”het is een beetje druk in mijn hoofd”,…
We zijn nog niet zover dat hij zelf aanvoelt dat het beter is om zich even terug te trekken, maar ik heb er goede hoop op dat hij daar ooit toe komt. Tot nu toe proberen wij zijn gevoelens te vertalen voor hem.
In een gezin, is het niet altijd makkelijk om de lieve vrede te bewaren. Ik merk ook aan mezelf, dat wanneer ik zelf gestrest ben, ik vaak niet voldoende afstand kan bewaren en me in oorlogsgebied waag, terwijl ik op dat moment beter ook even naar de ‘zenzone’ zou gaan 😊
Dat is weer een ander verhaal natuurlijk.
Nu is het mijn plan om een nieuwe ‘zenzone’ te bouwen in zijn slaapkamer.
Wat ga ik allemaal gebruiken?
- Een donkere tent
- lichtgevend sensorisch speelgoed bv. eendjes, egelballetjes, verder ook
- een bijtjuweel,
- een body sock,
- een magische staf met glitters,
- een koptelefoon,
- een fidget,
- een verzwaringsknuffel,
- een senso-roll
- een verzwaarde kraag
- boekjes,
- iets met touwtjes en om in elkaar te steken zoals de apple links,
- fantasiebouwstenen die een mooi effect geven in het donker,
- een zaklamp en ik denk dat ik ook eens op zoek ga naar
- een oude walkman. Onze zoon hoort graag klassieke muziek. Ik ga voor hem een cassette opnemen met klassieke muziek. Dingen met knopjes die iets in gang zetten, dat fascineert hem ook enorm.
Bouwen jullie ook een ‘zenzone’ ?
Of hebben jullie er al eentje? Laat het gerust weten, hoe jullie dit aanpakten...
Reactie schrijven
Inge (zaterdag, 19 februari 2022 10:31)
Wat een interessante blog.
Leest heel vlot en ik herken er veel in van mijn zonen
TOP