To blog or not to blog... that's the question

Ok, 

Here we go.

 

Beginnen van bij het begin zeker?

 

Ik ben Sabine, vrouw van Bram, mama van F en I.

Ik ben 40 jaar oud en ben toe aan mijn midlife crisis. :) 

 

Ondertussen is het al vele jaren geleden, dat vrienden van me startten met een eigen webshop.

Een echte online spellenwinkel (reclaaame: www.spelonk.be).

 

 

Toen begon het bij mij te kriebelen...iets van jezelf, helemaal in je eentje, van nul opstarten en proberen om daar een succes van te maken. Het leek me fan-tas-tisch...

 

Dat wou ik ook !!!

 

Maar wat zou ik dan uit de grond stampen? Uit de grond aaien, graven, opdiepen, denken,... ?

Ik probeerde lange tijd, maar er kwam niets en het idee (zoals ik er vele heb) werd in plaats van uit de grond gestampt... onder een hoopje grond begraven.

 

Toen werd ik zwanger, en werd onze kleine erwt een kleine baby en leefde ik gefocust op die baby, met daar omheen de waas van een leven. (Over die zwangerschap en geboorte evt. later meer...)

 

Het hele gebeuren herhaalde zich nog een keer en toen was ik plots een mama van twee boys. 

 

Two boys... I know now where I stand... right in the middle of a hurricane. Dat was het wel een beetje bij momenten, 'een hurricane'. 

 

De kindjes werden groter en ik kreeg een ietsiepietsie meer vrije tijd... Tijd om terug te denken aan mijn wens.

Terug de grond in... ploeteren... (metaforen hooray)... maar nog steeds niets.

 

Oktober 2019

F (Net zes)... kreeg de diagnose ASS, wij hadden al wel een vermoeden. 

Door mijn opleiding als kinesiste met een specialisatie voor kinesitherapie bij kinderen, was ik al therapeute geweest van kiddo's met ASS. Ik herkende een aantal dingen van F in de diagnose ASS en ook enkele dingen niet... er was twijfel tussen HSP, ASS, ADHD, ... en uiteindelijk zal blijken dat vele kids gewoon een mengelmoes van kenmerken hebben. 

F was altijd al een heel sociaal kind, oogcontact maken was geen probleem. Als klein ukje zat hij in de winkelkar al te zwaaien naar alle mensen in de winkel... dat was een gegeven dat ik niet zo in overeenstemming kon brengen met ASS, maar dat kwam alleen omdat ik er op dat moment nog onvoldoende kennis van had...

 

Je krijgt zo een diagnose en daar sta je dan... F zat in het reguliere onderwijs, deed het niet slecht, ondersteuning in het onderwijs werd aangevraagd, ondersteuning voor ons gezin werd aangevraagd, hippotherapie werd opgestart,  we gingen bij een kinderpsychologe, kinesitherapeute, logopediste...  (Overigens super therapeuten stuk voor stuk).

Toch hadden wij nog steeds het gevoel dat we er een beetje alleen voor stonden, want bvb. voor de ondersteuning voor het gezin, dienden we een jaar geduld te hebben... een jaar !

 

Al doende en me verdiepend in verschillende boekjes en puttend uit mijn kennis, zochten we om de zoveel weken naar oplossingen voor 'probleempjes' waar we op dat moment tegenaan liepen... 

 

We maakten schema's, tafelonderleggers met symbolen, kochten een bijtjuweel, een time timer, enzovoort en zo verder...

Om deze dingetjes te vinden schuimde ik het wereldwijde web af... en toen ineens...

                                                                           

                                                                                  

Wat als ik nu eens een webshop zou maken met spulletjes die het leven van ouders en hun kids, makkelijker zouden maken.

Een webshop waarin de producten zouden opgedeeld worden per diagnose en ook per 'probleem'...

 

(Ok ik kreeg als feedback dat 'probleem' een negatieve connotatie heeft... en eerlijk gezegd heb ik dat ook vaak gedacht, maar ik bedoel het niet zo 😊, ik bedoel een topic waar je kind wat hulp bij kan gebruiken... referred to as 'probleempje')

 

Zo werd er uit de grond toch een vrucht geoogst... Help Mijn Kind Heeft.

 

Hier en daar zocht ik naar wat feedback, want (Ik luister naar de podcast 'Werk en Leven' van Anouck en Kelly... een echte aanrader... Ik hou zo van hun heerlijke West-Vlaamse accent ook... Ik sprak Anouck aan op Instagram en ) Anouck raadde me aan toch even aan andere mensen te vragen wat ze van mijn idee vonden... of dat begreep ik er toch uit.. (en die andere mensen mochten geen familie of vrienden zijn). Ik stelde de vraag in verschillende facebookgroepen.. legde mijn idee voor aan een 20-tal mensen en de meesten waren ook echt enthousiast... 

 

Een tweetal van hen gaf aan dat het een goed idee zou zijn om een blog te starten... 

Ik, een blog schrijven? Ik heb toch niet zoveel zinnigs te vertellen?

Mensen lezen graag het verhaal achter de schermen zeiden ze.. 

Maar ik heb daar geen tijd voor... was mijn reactie... 

Maar proberen kost geen geld... So I'll give it a try...

 

Laat maar weten wat jullie mening is... 

Doe maar voort of och mens zwijg toch 😁